O Türkiye’nin
ilk üniversite mezunu kadını olma onurunu taşıyan, Şüküfe Nihal BAŞAR
Meşhur Fatih Mitinginde, Şukufe Nihal Hanım’ın konuşması mitinge damgasını vurmuştu.
O zamanlarda Şukufe hanım; “Aziz vatan, beşiğimiz sendin, mezarımız yine sen olacaksın! Belâların sebebi, saldırılar karşısında isyân edilmemesidir.” sözleriyle dinleyenleri galeyâna getirmişti.
Cumhuriyetin ilanından sonra, kadınların siyasi haklarını kazanması için mücadele etmiştir
Türk Kadınlar Birliği’nin
kurucuları arasında yer almış. 1924’te kurulan dernekte, 1935’te kendini
feshedene kadar faaliyetlerini sürdürdü.Şükûfe Nihal derneğin 1925-1927
yılları arasında yayımlanan Türk kadın Kolu adlı dergisinin yazarları arasında yer almıştır.
Cenap Şahabettin'in kardeşi şair Osman Fahri Şukufe Nihal'e âşık olan sanatçılar arasındaydı
Aşkına karşılık bulamadığı için intihar etmiştir, Osman Fahri aşağıdaki dizeleri Şükûfe Nihal için yazmıştır;
"Sen benim hem-dem-i hayalatım,
Ben senin yar-ı tesellikárın
Olacakken; fakat, nedense, Nihal
Sen benim gözlerimde dert aradın.."
Devrinin neredeyse tüm önde gelen gazete ve dergilerinde şiirlerini ve özellikle kadın sorunları üzerine makalelerini yayımlamıştır
Hayatının son yıllarına kadar türk kadın dergisinin yazarları arasında yerini almıştır.
1950’lerin sonlarında eşinden boşanmıştır, 1962’de İstanbul’da geçirdiği kaza sonucunda sol ayağı sakat kaldı. 1965’te bir huzurevine yerleşti.
Kızının ölümü, dostlarının uzaklaşması sonucunda konuşmamaya başladı ve suskunluğunu hayatının sonuna kadar sürdürdü.
24 Eylül 1973'te İstanbul'da yaşamını yitirdi. 26 Eylül 1973 günü Rumelihisarı Aşiyan Mezarlığı'na gömüldü.
Şiirleri arasında en çok sevdiğim şiiri inanma, mükemmel yazmış, mükemmel bir hayat, başarılar ile dolu... unutulup gitti, terk edildi yanlız bırakıldı belki hayatının son yıllarında Nihal hanım, belki yaşamının sonlarında daha fazla ilgi saygı hak ediyordu, onu bir nebzede olsa anmak istedim.. mekanı cennet olsun.. şu aşağıdaki mükemmel mısraları hep aklımızda kalsın..
İnanma
Güldümse inanma, bil ki bu gülüş
Güldüğüm sabahın bir rüyasıdır
Dudaklarımdaki acı bükülüş
Veda akşamının sonsuz yasıdır.
Hangi kudret var ki solan ruhuma
Senden sonra yeni bir ışık versin
Söner gün geçince bu hain humma
Ağlar mıyım başka acıyla dersin?
Bir salgın alevsin içimde bugün
Yakmaya en sönmez yerden başladın
Eriyip sönersem ancak büsbütün
Sevmiş diyeceksin beni bu kadın...
Yorumlar
Yorum Gönder