İbrahim

           Şanssızlık, insanı alıngan; sürekli acı ise adaletsiz kılar.  Stefan Zweig      Satranç kitabı,  Zweig 'ın edebiyata vedasıdır, ama aynı zamanda hayata da bir vedadır, eşi Lotte'yle birlikte 1942 yılının 22 Şubat günü intihar etmeden önce, tamamladığı son kitabıdır.      Tesadüf o ki bende ilk bu kitabını okuyarak başladım onu tanımaya..1920'ler ile 1930'lu yıllar arasında edebiyat kariyerinin zirvesine çıkmıştır Zweig, son derece akıcı, anlaşılır, okuyucuyu baştan sona etkileyen bir tarzı var onun kitaplarını okurken her yaprak bir heyecan, merak ve hayranlıkla çevrilir. Amok Koşucusu en çok sevdiğim kitabıdır..    Yaşadığı zamanlarda bir birini yiyen bir Avrupa vardı.. siz bakmayın bu Avrupa devletleri temelde dayı, amca çocuklarıdır..      Zweig, 1. Dünya savaşı sırasında  gönüllü askerlik yapmıştır..      Zweig, eserlerinde "Avrupalılık" fikri ve...

Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi; Ve doğuyor yeniden gözlerimi açınca. (Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.) Dans ederek gidiyor yıldızlar kızıl – mavi, Acımasız karanlık ilerliyor dört nala; Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi. Düşledim yatağına büyüyle çektiğini Delice şakıyarak öptüğünü çılgınca. (Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.)  Slyvia Plath  Size sadece bu şiirini paylaşacağım... Sırça Fanus kitabını okumanızı tavsiye ederim...         Bir kadın şair Slyvia Plath hayatının ilk dönemlerinde manik depresif bozukluğuyla savaşmış, filmini izlemiştim gerçekten filmlere konu olacak bir hayatı olmuş, bilinmezleri, yaşanmışlıklar, zor bir Aşk yaşamış,  çocukları olmuş, kendisi gibi bir şair ile evlenmiş aldatılmış, terk etmiş.... hayatı hep bir mücadele ile geçmiş ve sonra kendi ile olan mücadelesini kaybettiğinde ise yaşamına son vermiş.      "Ben hayatına nasıl son verdiğini yazmak istemiyorum"     ...