1849 Aralık Rusya'nın başkenti Petersburg şehrinde Semyonovsky Meydanı 21 siyasal mahkum iki dizi sıralanmış şekilde bekliyor, alanın orta yerinde bir sehpa üzerinde bir Polis Müdürü, 21 mahkuma doğru isimlerini okuyup her iki kelimeden sonra idam diyordu. Hepsinin adını tek, tek okur ve okumaları bitirdikten sonra sehpanın üzerinden, aşağı ağır adımlarla iner polis müdürü. Birden Aralık ayına özgü hüzünlü karanlıklar arasından güneş çıkı verir, meydandaki mahkumların üzerine doğru doğar. Adamlardan biri yanındaki arkadaşının kulağına fısıldar, imkansız bizi öldürmeyi kafalarına koyamazlar. Arkadaşı karşılık olarak başı ile meydandaki tabutları gösterir. İlk üç sehpaya çıkartılır, direkler bağlanır, çuvallar kafalarına geçirilmiş, umutlar tükenmiştir. Belkide 5 dakikadan fazla ömrü kalmamıştır. Genç adamın gözüne karşı kilisenin ışıkları çarpar, sanki ışıklar kendisine birazdan gideceği yerden geliyor gibi hissettirmeye başlar. Z...
İçimde bir yağmur sonbahardan çalınmış./ Bir kaç eylül bir de sen senelerin ardında./ Tarabyada bir santur Nihavend'e gömülmüş./ Ümitlerim küçülür saçlarımın kırında./ Birkaç yağmur bir de sen senelerin ardında.